De koloniale overheid creëerde een smalle bovenlaag van évolués die toegang kreeg tot de lagere kaders van de koloniale administratie en van bedrijven. Zij spraken hun meesters niet tegen en probeerden zo westers mogelijk te leven met het oog op een kaart van Burgerlijke Verdienste of zelfs 'immatriculatie'. Dat kwam neer op een administratieve gelijkschakeling met de blanken. Men distantieerde zich van de onwetende massa, maar bleef geconfronteerd met het latente racisme. De évolués voelden zich na alle inspanningen en vernederingen niet aanvaard en richtten hun energie tegen de kolonisator. De Congolese maatschappij kende ook geen middenklasse omdat men pas in 1955 onroerend goed mocht bezitten. De volksmassa was door het beschavingswerk en onderwijs van de missies vervreemd van rituelen, gewoonten en religie. Ook het systeem van de door de koloniale overheid benoemde chefs deed hier geen goed aan. Het volk ente zich bijgevolg op een artificiële identiteit, waar de évolués gretig gebruik van maakten om de massa achter hen te krijgen. Perscommuniqué van de Parti du Peuple, 1959.
ARA, Papieren Ernest Glinne, doos 2.
ARA, Papieren Ernest Glinne, doos 2.
